Vandaag precies een maand geleden stapte ik in het vliegtuig om aan mijn uitwisselingsjaar te beginnen. Een maand alweer! Nooit gedacht dat ik in een maand zoveel nieuwe ervaringen op kon doen, nieuwe mensen kon ontmoeten en nieuwe dingen kon leren.

Mijn eerste schooldag heeft een poosje op zich laten wachten: als ik het goed begrepen heb werd er gestaakt door de mensen die de school schoonmaken en hierdoor was de school gesloten. Dinsdag 14 augustus was het dan eindelijk zo ver, mijn eerste schooldag. Het gevoel dat ik ´s morgens had toen ik opstondis te vergelijken met het gevoel dat je hebt als je voor het eerst naar de middelbare school gaat.
Mijn coördinator heeft me naar school gebracht en vanaf daar was het aan mij. Ik ben geplaatst in het voorlaatste jaar, klas 4A. Gelukkig zitten er in mijn klas vier meisjes die redelijk Engels spreken en me de eerste dagen wat wegwijs hebben gemaakt. Iedere schooldag begint om 08.00 uur in de gymzaal waar iedereen zich verzameld en samen een minuut stil is. Daarna verteld de schoolleiding de belangrijke mededelingen van die dag en dan is het tijd om naar je eigen klaslokaal te gaan. Die minuut complete stilte is moeilijk voor te stellen als je ziet hoe de rest van de schooldag verloopt. Iedereen bespreekt het weekend met iedereen, vliegtuigjes en pennen komen aanvliegen uit ieder mogelijke richting, een uurtje slapen ofeen telefoontje hier eneen sms daar (zelfs tijdens toetsen). Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En dat is het hier ook! De meeste leraren hebben het opgegeven om er iets tegen te doen en zelfs leraren die gebruik maken van een microfoon krijgen simpelweg niet of nauwelijks aandacht.
Iedere les hier duurt 40 minuten en na iedere twee lesuren heb je tien minuten pauze. In de eerste pauze worden er hambroodjes of pizzapunten uitgedeeld. Dit is dus rond half tien in de ochtend. Pizza om half tien ´s ochtends? No, gracias (en dan ben ik de gekke Nederlander)!

Zoals jullie kunnen begrijpen is een schooldag een hele belevenis voor mij, iedere dag weer. Ik heb alleen ´s morgens ´reguliere´ lessen en drie dagen per week heb ik middagactiviteiten als gym of computerles. Omdat mijn Spaans nog niet bueno is, beginnen de schooldagen langzamerhand ook saai te worden. Gelukkig heb ik twee middagen in de week Spaansbijles (5 uur per week) wat er voor zorgt dat ik de taal sneller onder de knie krijg en tijdens school ook iets te doen heb. En natuurlijk heb ik ook nog de tangolessen op maandag en woensdag!

Voor Argentijnen is het heel normaal om op een dag meer dan twaalf uur van huis te zijn. Mijn dagelijks ritme hier is dan ook compleet anders. Ik sta om zeven uur op en kom een aantal dagen in de week pas na achten thuis ´s avonds. Ook mijn eetritme is nog niet helemaal zoals het moet zijn. Soms heb ik rond een uur of zes in de avond zo´n ontzettendetrek dat ik gewoon iets moet eten, wat er vervolgens weer voor zorgt dat ik tijdens het avondeten rond een uur of tien geen trek meer heb.
In de weekenden staat er altijd wel iets op de planning. Als we niet de bergen in gaan, dan is er wel een feestje. Of beide natuurlijk! Daarnaast zijn de meiden uit mijn klas erg vriendelijk en nodigen me ook uit om overal mee naar toe te gaan. Zelfs mensen die ik niet ken of één keer gesproken heb nodigen me overal voor uit. Ontzettend leuk natuulijk, maar soms ook een beetje gek.

Op sommige momenten voel ik me net een aapje: als ik de bus in stap staan erzo 20 paar ogen op me gericht. Maar wat het weer leuk maakt, is dat het niet alleen bij staren blijft. Veel mensen zijn heel nieuwsgierig en beginnen uit het niets tegen me te praten.Met voorafgaand een Argentijnse kus natuurlijk!
Mijn woordenboek en ik zijn de afgelopen weken onafscheidelijk van elkaargeweest. Overal gaat ie mee naar toe. School,vrienden, familie, zelfs naar mijn tangoles! En oooh, wat zullen de mensen om me heen gek worden van de vraag ´´¿Qué? ´´ Mijn Spaans lerares heeft me de opdracht gegeven ombij alles wat ik niet begrijp, deze vraag te stellen. En dat gebeurtnog wel eens....

´´Het is niet beter, het is niet slechter, maar het is anders´´.
Ik denk dat deze uitspraak van Travel Active heel goed past bij mijn eerste maand in Argentinië. Er gaat geen dag voorbijdat ik niet met open mond state kijken naar hoe bepaalde dingen hier gaan. Maar dat wil niet per sezeggen dat iets hier beter of slechter is dan in Nederland, het is gewoon anders. Ook al is het soms lastig om niets te begrijpen van wat er om me heen gebeurt of niet begrepen te worden, was het een goede eerste maand. Een hele goede! Moeilijke momenten zijn er ook, natuurlijk. Maar die zouden er ook zijn als ik gewoonin Nederland was gebleven.