Vrijdag 3 augustus was het dan eindelijk zover, de ontmoeting met mijn gastgezin! Bijna alle exchange students waren de avond ervoor al opgehaald door hun gastgezin. Die donderdag was ik eigenlijk veel nerveuzer dan de vrijdag zelf, ik had vooral heel veel zin om mijn gastgezin te ontmoeten.
Mijn reis van Rosario naar San Martin de Los Andes is een ander verhaal.. Ik was ontzettend nerveus voor het vliegen en had geen bekende handen meer om me heen om in te knijpen. Na het bijbetalen van de extra kilo´s (de binnenlandse vlucht stond maar 15 kilo toe en de afmetingen van de handbagage zijn anders) was het tijd om het vliegtuig in te gaan, vliegtuigje beter gezegd. Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik niet zo´n enorme fan ben van vliegen. Gelukkig dat ik was, kwam ik in een klein en schommelig vliegtuigje terecht die onderweg twee tussenlandingen maakte. Aangekomen in Nuequen werd ik opgevangen door Conzalo, een jongen die wel vaker studenten opvangt op het vliegveld. Na zes uur kletsen en spelletjes gedaan te hebben was het tijd om de laatste 400 km. af te leggen, per bus.

Rond 00.30 uur kwam ik eindelijk aan in San Martin de Los Andes waar mijn gastgezin en coördinator op mij stonden te wachten. Na een kleine rondleiding door het huis en wat geklets was het tijd voor de eerste nacht in mijn nieuwe bed in mijn nieuwe huis. De volgende ochtend hebben we gezellig met z´n vieren ontbeten en had ik de tijd om mijn uit Nederland meegenomen cadeautjes te geven. Het ontbijt hier is in één woord, geweldig! Koekjes, taartjes, gezoete croissants of crackers met Dulce De Leche. Ze eten hier vrij weinig tijdens het ontbijt omdat ze zowel tijdens de lunch als het avondeten een warme maaltijd eten. ´s Avonds eten ze pas rond een uur half tien, dus echt honger heb ik ´s morgens ook niet.
Na het ontbijt hebben ze me het centrum laten zien om me een beetje wegwijs te maken. ´s Middags zijn we de bergen ingeweest om vanaf daar San Martin de Los Andes te bekijken (ik denk dat de foto´s genoeg zeggen). Voor het avondeten kwamen er twee vriendinnen van Cristina langs en hebben we de bekende Argentijnse empanadas gegeten. Het is hier heel gewoon dat je bijna iedere avond samen met familie of vrienden eet, iets wat we in Nederland misschien wel veel te weinig doen..

Afgelopen week bestond vooral uit elkaar beter leren kennen, zelfstudie, veel wandelen en het ontmoeten van familie en vrienden van mijn gastgezin. Iedereen hier wil me graag zien en ontmoeten. De oom van Cristina woont aan de andere kant van Argentinië, maar belde even om mijn stem te horen en me welkom te wensen!
Het was de bedoeling dat ik afgelopen maandag mijn eerste schooldag zou hebben, maar dit was niet het geval. Als ik het goed begrepen heb wordt er gestaakt door de mensen die de school schoonmaken en hierdoor zijn er geen lessen. Een beetje gek, maar typisch Argentijns als ik de mensen om me heen zo hoor. Het is dus ook niet duidelijk wanneer mijn lessen beginnen, ik hoop begin deze week. Ik wil graag nieuwe mensen ontmoeten en bezig zijn. Even afwachten dus! In de tussentijd probeer ik zoveel mogelijk zelf Spaans te leren door goed te luisteren, woordspinnen te maken en kinderboeken te lezen.

Zaterdag zijn we met z´n vieren de bergen ingeweest om te wandelen in de sneeuw met speciale schoenen: raquetas para nieve. Gezellig, leuk en wederom een geweldig uitzicht! Zaterdagavond zijn we met de familie uit eten geweest en was het tijd voor mijn eerste Argentijnse asado. Ik ben niet een enorme vlees liefhebber, maar vond het erg lekker. Maandagavond heb ik mijn eerste tangoles waar ik enorm veel zin in heb en ik begin deze week ook met bijlesse Spaans.
Momenteel gaat de communicatie nog voor het grootste gedeelte in het Engels, maar ik begin steeeds meer Spaans te verstaan. Zowel Cristina als Florencia spreken goed Engels en met Valentina communiceer ik in het kinder-Spaans, met handen en voeten en Goole translate. Sommige letters spreek je in het Spaans compleet anders uit dan in het Nederlands. Ik heet dit jaar dan ook geen Janna, maar ´´Ghanna´´..

Er is een heleboel meer te vertellen, maar het belangrijkste is gewoon dat er een klik is met mijn gastgezin: ze zijn vriendelijk, we kunnen het met elkaar vinden en het ongemakkelijke waar ik bang voor was is ver te zoeken!